Մարեցին նրանք, ինչպես լամպը դիսի գիշերվա Զգում ես երբ վառում են, երբ համգում ու երբ էլ չեն վառվի… Երբ էլ չեմ վառվի՝ ժամանակն է Չեմ վառվի լուիյսի մեջ չեմ լուսավորի լույսը Չեմ ուում զգամ սառնություը լույսիդ, ես էլ վառվեմ Ուզում եմ զգամ տաքությունը լույսիդ ես էլ վառվեմ Լույսի մեջ կորեմ՝ դխողքային լույսի: Վառվեմ մրսելով սառը լույսից ու չմարեմ…
Հովակիմյան Մանանա 